EØS-arbeidstakarlova

§ Art 11

Art 11.

1. EFTA-statane eller EFTAs faste komité skal setje i gang eller i fellesskap gjennomføre alle granskingar om sysselsetjing og arbeidsløyse som dei finn naudsynte for den frie rørsla for arbeidstakarar innanfor EØS.

Dei sentrale arbeidskontora i EFTA-statane skal ha eit nært samarbeid med kvarandre og med EFTAs faste komité med sikte på felles tiltak som gjeld arbeidsformidling innanfor EØS, og den plasseringa av arbeidstakarar som følgjer av dette.

2. For dette føremålet skal EFTA-statane peike ut særlege kontor som skal ha til oppgåve å organisere arbeidet på dei områda som er nemnde i nr. 1 andre leddet, og å samarbeide med kvarandre og med kontora til EFTAs faste komité.

EFTA-statane skal melde frå til EFTAs faste komité om alle endringar når det gjeld utpeiking av desse kontora, og EFTAs faste komité skal offentleggjere desse endringane i EØS-avdelinga av og EØS-tillegget til Den europeiske unions tidende.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 12

Art 12.

1. EFTA-statane skal sende over til EFTAs faste komité og EFTAs overvåkingsorgan alle opplysningar om problem som kjem på i samband med fri rørsle for og sysselsetjing av arbeidstakarar, saman med opplysningar om situasjonen og utviklinga når det gjeld sysselsetjinga.

2. EFTAs faste komité skal fastsetje kva form dei opplysningane som er nemnde i nr. 1 i denne artikkelen, skal utarbeidast i, samstundes som det vert teke mest mogleg omsyn til fråsegna frå det faglege utvalet som er nemnt i artikkel 29 (heretter kalla «Det faglege utvalet»).

3. I samsvar med den framgangsmåten som er fastsett av EFTAs faste komité, samstundes som det vert teke mest mogleg omsyn til fråsegna frå Det faglege utvalet, skal det særlege kontoret i kvar EFTA-stat sende over til dei særlege kontora i dei andre EFTA-statane og EFTAs faste komité og til Det europeiske samordningskontoret som er nemnt i artikkel 18, opplysningar om leve- og arbeidsvilkår og om situasjonen på arbeidsmarknaden som kan vere til nytte for arbeidstakarar frå dei andre EFTA-statane. Desse opplysningane skal ajourførast jamleg.

Dei særlege kontora til dei andre EFTA-statane skal syte for at desse opplysningane får ei omfattande spreiing, særleg ved å sende dei til dei arbeidskontora som det gjeld, og ved å nytte alle kommunikasjonsmiddel som eignar seg for spreiing av informasjon til dei arbeidstakarane som det gjeld.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 13

Art 13.

1. Det særlege kontoret i kvar EØS-stat skal jamleg sende dei særlege kontora i dei andre EØS-statane og Det europeiske samordningskontoret som er nemnt i artikkel 18,

1. tilbod om ledige stillingar der det eventuelt kunne tilsetjast statsborgarar frå andre EØS-statar,
2. tilbod om ledige stillingar som er melde til tredjestatar,
3. søknader om arbeid frå personar som formelt har uttrykt ønske om å arbeide i ein annan EØS-stat,
4. opplysningar som er inndelte etter ulike geografiske område og næringar, om arbeidssøkjarar som har sagt seg villige til å ta arbeid i ein annan stat.

Det særlege kontoret i kvar EØS-stat skal snarast råd sende desse opplysningane over til dei arbeidskontora og – organa som det gjeld.

2. Dei opplysningane om arbeidsformidling som er nemnde i nr. 1, skal fordelast etter eit einsarta system som skal utarbeidast av Det europeiske samordningskontoret som er nemnt i artikkel 18, i samarbeid med Det faglege utvalet.

Dette systemet kan tilpassast dersom det er naudsynt.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 14

Art 14.

1. Alle ledige stillingar i medhald av artikkel 13 som er melde til arbeidskontora i ein EØS-stat, skal meldast til og handsamast av dei rette arbeidskontora i den andre EØS-staten som det gjeld.

Desse kontora skal sende over detaljerte opplysningar om eigna søkjarar til den førstnemnde EØS-staten.

2. Dei søknadene om arbeid som er nemnde artikkel 13 nr. 1 bokstav c), skal svarast på av dei rette kontora i EØS-statane innan ein rimeleg frist på høgst éin månad.

3. Arbeidskontora skal gje arbeidstakarar som er statsborgarar i EØS-statane, den same prioriteten som den som ved høvelege tiltak vert gjeven til innanlandske arbeidstakarar jamført med arbeidstakarar frå tredjestatar.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 15

Art 15.

1. Føresegnene i artikkel 14 skal gjennomførast av dei særlege kontora. I den grad det ligg føre fullmakt frå dei sentrale kontora, og i den grad organiseringa av arbeidskontora i ein EFTA-stat og framgangsmåten ved formidling gjer det mogleg, skal likevel

1. dei regionale arbeidskontora i EFTA-statane

   1. drive direkte arbeidsformidling på grunnlag av dei oppgåvene som er nemnde i artikkel 13, med etterfølgjande høvelege tiltak,
   2. innføre direkte samband med sikte på formidling

      • av tilbod om ledige stillingar til ein namngjeven arbeidstakar,
      • av individuelle søknader om arbeid som er retta til eit visst arbeidskontor eller til ein arbeidsgjevar som utøver verksemda si innanfor området til dette arbeidskontoret,
      • når formidlingsverksemda gjeld sesongarbeidarar som må tilsetjast så snart som råd,
2. dei rette arbeidskontora i grenseområda i to eller fleire EØS-statar jamleg utveksle opplysningar om arbeidsformidling innanfor området sitt, og drive arbeidsformidling direkte seg imellom på same måte som med dei andre arbeidskontora i sin eigen stat.

   Dersom det er naudsynt, skal dei kontora som har ansvaret for grenseområda, dessutan innføre samarbeids- og tenestestrukturar med sikte på å tilby

   • brukarane flest mogleg praktiske opplysningar om dei ulike sidene ved fri rørsle, og
   • partane i arbeidslivet, sosialtenester (særleg offentlege, private eller allmennyttige) og alle institusjonar som det gjeld, eit sett med samordna tiltak som gjeld fri rørsle,
3. offisielle arbeidskontor som spesialiserer seg innanfor visse yrkes- eller persongrupper, samarbeide direkte med kvarandre.

2. Dei EFTA-statane som det gjeld, skal sende over til EFTAs faste komité ei liste som er utarbeidd ved felles avtale, over arbeidskontor slik det er nemnt i nr. 1, og EFTAs faste komité skal offentleggjere lista og alle endringar i denne i EØS-avdelinga av og EØS-tillegget til Den europeiske unions tidende.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 16

Art 16.

Bruken av dei framgangsmåtane ved tilsetjing som vert nytta av dei organa som er skipa til gjennomføring av avtaler mellom to eller fleire EØS-statar, skal ikkje vere obligatorisk.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 17

Art 17.

1. På grunnlag av ein rapport som EFTAs faste komité skal utarbeide med utgangspunkt i opplysningar frå EFTA-statane, skal EFTA-statane og EFTAs faste komité minst éin gong i året i fellesskap analysere resultata av verksemda i EØS når det gjeld arbeidsformidling.

2. EØS-statane og Kommisjonen og EFTAs faste komité skal på alle måtar undersøkje korleis statsborgarar i EØS-statane kan prioriterast ved tilsetjing i ledige stillingar for å skape jamvekt mellom ledige stillingar og søknader om arbeid i EØS. Dei skal vedta alle dei tiltaka som er naudsynte for å oppnå dette.

3. Kommisjonen skal annakvart år sende Europaparlamentet, Rådet og Det europeiske økonomi- og sosialutvalet ein rapport om gjennomføringa av kapittel II, med eit samandrag av dei opplysningane som er innhenta, og data frå granskingar og forsking som er utførd, der det vert lagt særleg vekt på alle relevante opplysningar om utviklinga på arbeidsmarknaden til Unionen.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 18

Art 18.

Det europeiske samordningskontoret for arbeidsformidling (hetter kalla «Det europeiske samordningskontoret»), som er skipa innanfor Kommisjonen, skal ha som allmenn oppgåve å fremje arbeidsformidling på unionsplan. Det skal særleg ha ansvaret for alle faglege oppgåver som i medhald av denne forordninga er tildelt Kommisjonen på dette området, og særleg for å hjelpe dei nasjonale arbeidskontora.

Det europeiske samordningskontoret skal utarbeide ei oversikt over dei opplysningane som er nemnde i artikkel 12 og 13, og dei opplysningane som har kome fram ved granskingar og forsking som er gjennomførd i medhald av artikkel 11, slik at alle nyttige opplysningar om den forventa utviklinga på arbeidsmarknaden i Unionen vert klargjorde; desse opplysningane skal sendast over til dei særlege kontora i medlemsstatane, og dessutan til det rådgjevande utvalet som er nemnt i artikkel 21, og til Det faglege utvalet.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 19

Art 19.

1. Det europeiske samordningskontoret skal særleg ha ansvaret for

1. å samordne dei praktiske tiltaka som er naudsynte for arbeidsformidling innanfor Unionen, og å analysere den flyttinga av arbeidstakarar som følgjer av dette,
2. å medverke til å nå desse måla ved å gjennomføre felles tiltak på administrative og faglege plan, i samarbeid med Det faglege utvalet,
3. å drive arbeidsformidling når det ligg føre eit særleg behov og i samarbeid med dei særlege kontora, som òg skal gjennomføre denne formidlinga.

2. Det europeiske samordningskontoret skal sende over til dei særlege kontora opplysningar om ledige stillingar og søknader om arbeid som er sende direkte til Kommisjonen, og skal få melding om den vidare behandlinga av dei.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 20

Art 20.

Kommisjonen kan, i samarbeid med den rette styresmakta i kvar medlemsstat og i samsvar med dei vilkåra og framgangsmåtane som Kommisjonen fastset på grunnlag av fråsegn frå Det faglege utvalet, organisere vitjingar og tenesteopphald for tenestemenn frå andre medlemsstatar og vidareutdanning for fagleg personale.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 21

Art 21.

Det rådgjevande utvalet skal ha ansvaret for å hjelpe Kommisjonen ved gransking av alle spørsmål som oppstår ved bruken av traktaten om verkemåten til Den europeiske unionen, og dei tiltaka som vert gjorde for å gjennomføre traktaten når det gjeld fri rørsle for og sysselsetjing av arbeidstakarar.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 22

Art 22.

Det rådgjevande utvalet skal særleg ha til oppgåve

1. å handsame problem i samband med fri rørsle og sysselsetjing innanfor ramma av arbeidsmarknadspolitikken til dei einskilde statane med sikte på samordning av sysselsetjingspolitikken til medlemsstatane på unionsplan, og såleis medverke til å utvikle økonomien deira og skape betre jamvekt på arbeidsmarknaden,
2. å gjere ei allmenn gransking av korleis gjennomføringa av denne forordninga og eventuelle tilleggsføresegner verkar,
3. å sende over til Kommisjonen eventuelle grunngjevne framlegg til endring av denne forordninga,
4. på oppmoding frå Kommisjonen eller på eige initiativ, å gje grunngjevne fråsegner om allmenne eller prinsipielle spørsmål, særleg om utveksling av opplysningar om utviklinga på arbeidsmarknaden, om flyttinga til arbeidstakarane mellom medlemsstatane, om program eller tiltak som fremjar yrkesrettleiing og yrkesretta opplæring og kan leggje tilhøva betre til rette for fri rørsle og sysselsetjing, og om alle former for hjelp til arbeidstakarar og familiane deira, medrekna sosialhjelp og hjelp til bustad.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 23

Art 23.

1. Det rådgjevande utvalet skal vere samansett av seks medlemmer frå kvar medlemsstat, og av desse skal to representere regjeringa, to arbeidstakarorganisasjonane og to arbeidsgjevarorganisasjonane.

2. For kvar gruppe som er nemnd i nr. 1, skal det oppnemnast ein varamedlem frå kvar medlemsstat.

3. Mandatet til medlemmene og varamedlemmene skal vare i to år. Mandatet deira kan lengjast.

Når mandatet deira går ut, skal medlemmene og varamedlemmene halde fram i tenesta inntil dei vert avløyste eller mandatet deira vert fornya.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 24

Art 24.

Medlemmene av Det rådgjevande utvalet og varamedlemmene deira skal oppnemnast av Rådet, som ved utveljinga av representantar for arbeidstakar- og arbeidsgjevarorganisasjonane skal leggje vinn på at dei ulike sektorane i næringslivet som det gjeld, vert representerte på ein rettferdig måte.

Rådet skal offentleggjere lista over medlemmer og varamedlemmer til orientering i Den europeiske unions tidende.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 25

Art 25.

Det rådgjevande utvalet skal leiast av ein medlem av Kommisjonen eller vararepresentanten hans. Leiaren skal ikkje røyste. Utvalet skal halde møte minst to gonger i året. Leiaren skal kalle inn til møte, anten etter eige initiativ eller etter oppmoding frå minst ein tredel av medlemmene.

Kommisjonen skal ta hand om sekretærtenester.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 26

Art 26.

Leiaren kan invitere einskildpersonar eller representantar for organ som har brei røynsle frå området sysselsetjing eller rørsle for arbeidstakarar, til å ta del i møta som observatørar eller sakkunnige. Leiaren kan få hjelp av sakkunnige.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 27

Art 27.

1. Det rådgjevande utvalet er vedtaksført når to tredelar av medlemmene er til stades.

2. Fråsegner skal vere grunngjevne og skal vedtakast med eit absolutt fleirtal av dei røystene som er gjevne på gyldig måte; ein skriftleg merknad om synspunkta til mindretalet skal leggjast ved fråsegna når mindretalet ber om det.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 28

Art 28.

Det rådgjevande utvalet skal fastsetje arbeidsmetodane sine ved møteføresegner som skal ta til å gjelde etter at Rådet har godteke dei, og etter at Rådet først har motteke ei fråsegn frå Kommisjonen. Endringar som Det rådgjevande utvalet eventuelt vedtek, skal ta til å gjelde etter den same framgangsmåten.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 29

Art 29.

Det faglege utvalet skal ha til oppgåve å hjelpe Kommisjonen med å førebu, fremje og følgje opp resultata av alt fagleg arbeid og alle faglege tiltak til gjennomføring av denne forordninga og eventuelle tilleggsføresegner.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 30

Art 30.

Det faglege utvalet skal særleg ha til oppgåve

1. å fremje og betre samarbeidet mellom dei offentlege styresmaktene som det gjeld i medlemsstatane, i alle faglege spørsmål i samband med fri rørsle for og sysselsetjing av arbeidstakarar,
2. å utarbeide framgangsmåtar for organiseringa av den felles verksemda til dei offentlege styresmaktene som det gjeld,
3. å lette innsamlinga av opplysningar som kan vere nyttige for Kommisjonen og for gjennomføringa av granskingar og forsking som er fastsett i denne forordninga, og å fremje utvekslinga av opplysningar og røynsler mellom dei administrative organa som det gjeld,
4. å undersøkje på eit fagleg plan korleis dei kriteria som medlemsstatane nyttar for å vurdere situasjonen på arbeidsmarknaden, kan harmoniserast.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 31

Art 31.

1. Det faglege utvale skal vere samansett av representantar for regjeringane i medlemsstatane. Kvar regjering skal oppnemne som medlem av Det faglege utvalet éin av dei medlemmene som representerer henne i Det rådgjevande utvalet.

2. Kvar regjering skal oppnemne som varamedlem ein av dei andre representantane sine i Det rådgjevande utvalet, anten ein medlem eller ein varamedlem.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 32

Art 32.

Det faglege utvalet skal leiast av ein medlem av Kommisjonen eller vararepresentanten hans. Leiaren skal ikkje røyste. Leiaren og medlemmene av utvalet kan få hjelp av sakkunnige.

Kommisjonen skal ta hand om sekretærtenester.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 33

Art 33.

Dei framlegga og fråsegnene som vert utarbeidde av Det faglege utvalet, skal sendast over til Kommisjonen og gjerast kjende for Det rådgjevande utvalet. Det skal leggjast ved ein skriftleg merknad til framlegga og fråsegnene om synspunkta til dei einskilde medlemmene i Det faglege utvalet når dei ber om dette.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 34

Art 34.

Det faglege utvalet skal fastsetje arbeidsmetodane sine ved møteføresegner som skal ta til å gjelde etter at Rådet har godkjent dei, og etter at Rådet først har motteke ei fråsegn frå Kommisjonen. Endringar som Det faglege utvalet eventuelt vedtek, skal ta til å gjelde etter den same framgangsmåten.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 35

Art 35.

Dei møteføresegnene som gjaldt for Det rådgjevande utvalet og Det faglege utvalet 8. november 1968, skal framleis nyttast.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 36

Art 36.

1. Denne forordninga rører ikkje ved dei føresegnene som vert vedtekne i samsvar med artikkel 29 i EØS-avtalen.

2. Denne forordninga rører ikkje ved dei pliktene som ligg på EØS-statane som følgje av særlege tilhøve eller av framtidige avtaler med visse ikkje-europeiske statar eller territorium på grunnlag av institusjonelle band som låg føre 8. november 1968 med visse ikkje-europeiske statar eller territorium på grunnlag av institusjonelle band mellom dei.

Arbeidstakarar frå slike statar og territorium som i samsvar med denne føresegna utøver verksemd som arbeidstakarar på territoriet til ein av desse EØS-statane, kan ikkje gjere gjeldande føresegnene i denne forordninga på territoriet til dei andre EØS-statane.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 37

Art 37.

EFTA-statane skal, i tidsrommet mellom dagen for underteikning og dagen for iverksetjing, til orientering sende over til EFTAs faste komite og EFTAs overvåkingsorgan teksta til dei avtalene, konvensjonane og overeinskomstane som dei inngår med kvarandre på arbeidskraftområdet.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 38

Art 38.

Kommisjonen skal vedta dei tiltaka som er naudsynte for å gjennomføre denne forordninga. For dette føremålet skal han ha eit nært samarbeid med dei sentrale offentlege styresmaktene i medlemsstatane.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 39

Art 39.

Administrasjonsutgiftene til Det rådgjevande utvalet og Det faglege utvalet skal førast opp i det allmenne budsjettet til Den europeiske unionen, i det kapittelet som gjeld Kommisjonen.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 40

Art 40.

Denne forordninga skal nyttast på territoriet til EØS-statane og statsborgarane deira, med atterhald for artikkel 2 og 3.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 41

Art 41.

Forordning (EØF) nr. 1612/68 vert oppheva.

Tilvisingar til forordninga som vert oppheva, skal forståast som tilvisingar til denne forordninga og lesast slik det er vist i jamføringstabellen i vedlegg II.

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word

§ Art 42

Art 42.

Denne forordninga tek til å gjelde 20. dagen etter at ho er kunngjord i Den europeiske unions tidende.¹

Denne forordninga er bindande i alle delar og gjeld direkte i alle medlemsstatane.²

🔗 Kopier lenke 📄 Last ned Word